Rollercoasterweek

Deze week was een enorme rollercoaster, dit op vlak van emoties. Maandag, de eerste dag dat we hier alleen waren, bleek er niet veel werk te zijn. We volgden operaties en bevallingen mee en konden enkele wondzorgen doen. Dit met de moeilijkheid dat sommige verpleegkundige ons niet "qualified" genoeg vonden. Dit zorgde voor wat frustraties

Dinsdag verliep dan weer stukken beter, we konden onze manier van wondzorg voortonen en samen met hen doen om dan uiteindelijk te zien dat ze onze methode toepassen. Zalig gevoel dus. Dinsdagnamiddag deden we dan ook de consultaties van de post-op's. Dit verliep zeer vlot en er zijn geen complicaties.

Woensdag was een regelrechte ramp. We kregen van alle kanten weerstand. Men gebruikte onze manier niet en wreef zelf bepaalde wondes onnodig weer open (dit tot bloedens en krijsende patiënten toe). Ons hart brak. Even waren we de moed wat kwijt. 'S avonds laadden we onze batterijen op met een prachtige wandeling om donderdag er weer in te vliegen.

Donderdag besloten we in gesprek te treden met de hoofdarts/-chirurg. We legden hem onze methodes uit en vroegen of we toch een poging mochten doen om enkele zorgen op ons te nemen. Gelukkig mocht dit, hij begreep onze manier van werken en steunde ons. Een andere arts betrok de hoofdverpleegkundige erbij en probeerde het haar zo goed mogelijk uit te leggen. Eindelijk betekenden we weer iets. In de namiddag kwamen we een man tegen, een Belg! Wat is de kans! Een Zwevegemnaar dan nog (Charlotte is van Zwevegem). Hij is hier om een weeshuis te openen en zo de kinderen dus op te vangen. we besloten te vragen of we hem met iets konden helpen. Na overleg bleek dat we volgende week na onze shift steeds welkom zijn om er een handje toe te steken. We zijn razend enthousiast en kijken enorm uit naar de nieuwe wending in ons avontuur. ‘s avonds gingen we samen met Dokter Admasu Hyena’s spotten. We zagen er enkele, besloten uit te stappen (Admasu verzekerde ons dat ze harmless waren), tot we plots het “gelach” van verschillende hyena's dichter hoorden komen & Admasu paniekerig riep dat we terug in de auto moesten kruipen. blijkbaar is het matingseason en willen de mannetjes de vrouwtjes imponeren door te jagen. Gelukkig hadden we onze ervaren Admasu bij ons.

Vandaag (vrijdag) wordt een drukke dag vol met wondzorg, consultaties, afspraken maken, kine,... we proberen jullie zo goed mogelijk op de hoogte te houden van het hoe en wat!