Laatste dagen en afsluiters

Dag iedereen, wat is het ongelofelijk druk geweest de voorbije week. Ondertussen is het al onze laatste dag in Ethiopië. Even een update van wat er zich de voorbije week heeft voorgedaan:

Donderdag lieten we zoals vermeld de verpleging de wondzorg zelf doen. Dit verliep redelijk vlot! Er was jammergenoeg wel maar 1 verpleegkundige die dit zag zitten. Beide brandwondpatiënten lagen nog in de onhygiënische kamer. Bij het ene kindje zijn de genitaliën zodanig verminkt dat ze bijna los komen van zijn lichaam. Wij konden met de beperkte middelen/kennis hieromtrent niet veel meer betekenen voor het kind. We riepen verschillende artsen en pleitten om hem naar het gespecialiseerde centrum in Mekele over te brengen. Uiteindelijk kregen we 1 arts(assistent) zover om het telefoontje te maken. We waren enorm opgelucht. Later die dag maakten we een overzicht over hoe men het best een wonde kan evalueren en verzorgen. Dit zal door 1 van de dokters omgezet worden naar Amhaars zodat iedereen het kan begrijpen. Ook gaven we de overschot van ons zelfgemaakte vetkompressen en ander wondzorgmateriaal aan de verpleegkundigen. Met een gerust hart konden we de dag afsluiten.

Vrijdag kwamen we aan in het ziekenhuis en was het kindje met de verminkte genitaliën nog steeds aanwezig. We waren woest. Wanneer de ambulance ter plaatse was besliste een andere arts dat de transfer niet nodig was. We lieten de rest van de wondzorgen over aan de verpleegkundigen. We merkten dat niet al ons materiaal benut/aanwezig was. Waar het is en voor wat het gebruikt wordt weten we niet. We namen afscheid en vertrokken na onze shift terug naar het hotel. Vanuit het hotel werden we naar een hotel in Mekele gebracht. Dit was een stevige rit van 4u, in de bergen. Charlotte was dan ook zeer gelukkig eens we aankwamen, ze heeft wat last van motion sickness en de wegen waren niet bepaald recht. We sloten de avond af met een heerlijke pizza en kropen in ons bedje.

Zaterdag vertrokken we rond 10u met een jeep richting de Erta Ale (een vulkaan). Dit was een lange rit, onderweg stopten we meerdere keren om de beentjes te strekken, te genieten van het uitzicht, te eten/drinken,... Rond 19u zouden we toekomen om voor avond te eten en dan de vulkaan op te klimmen. Jammergenoeg dacht de lokale bevolking daar anders over. De Afars (vernoemt neer de regio), besloten om de weg af te sluiten. We mochten niet door tenzij we per persoon 10.000 Birr gaven. De weg was afgesloten met een simpel rood touwtje, makkelijk te doorbreken met een jeep dus. Door de geschiedenis van de Afars wouden we dit niet riskeren. Men was namelijk bewapend met geweren, stokken en stenen. En trust me, they're not afraid to use them. We wachtten een uur op de politie, dit terwijl de locals dreigend met hun geweren tussen ons kwamen lopen en wat macht wouden tonen. Eens de politie arriveerde vertelden ze ons dat ook zij hier niets aan te zeggen hebben. Wij begrepen niets van wat er gezegd werd en kregen ook geen info. Plots mochten we weer in de auto's, blij, vol verwachtingen van de vulkaan stapten we in... tot de auto plots rechtsomkeer maakte en we niet wisten waar we naartoe gebracht werden. Na 2 uur rijden kwamen we aan aan een meer, daar kregen we eten en overnachtten we. 

Zondag ontwaakten we aan het meer en kregen een heerlijk ontbijtje. Daar wachtten we nog tot de middag op eventueel signaal dat de vulkaan weer veilig was maar dit tevergeefs... We besloten om door te gaan naar de Danakil. We arriveerden rond 17u, reden door naar de zoutmeren en zagen daar de zonsondergang. Terug naar het kamp en daar weer in de open lucht overnachten.

Maandag was opstaan om 4u45 om door te rijden naar Dallol en de zonsopgang te bekijken. Daar zagen we de prachtige kleuren die dankzij enkele chemische reacties ontstonden. Na het bezoek stonden we voor een dilemma: we moesten kiezen; ofwel de planning volgen en doorgaan naar Gheralta ofwel een vierde dag in Afar om toch de vulkaan nog te beklimmen. Maja & Ashley kozen Gheralta en Charlotte koos samen met Elien en Mattis om de vulkaan te beklimmen. Dit betekende dus dat Maja & Ashley in Mekele sliepen en de andere bij de krater van de vulkaan.

Dinsdag vertrokken Mattis, Elien en Charlotte van de vulkaan richting Mekele en Maja & Ashley van Mekele naar Gheralta. Iedereen had een zalige dag en kroop uitgeput in bedje in een hotel.

Vandaag, woensdag, verzamelden we in Mekele. Mattis en Elien vertrokken redelijk vroeg naar Gheralta. We gingen samen lunchen, maakten onze valiezen en zijn nu klaar om richting de luchthaven te vertrekken. 

Om 19u25 hebben we onze vlucht van Mekele naar Addis Ababe en om 1u naar België.