Drukke dag

Vandaag was de drukste dag tot nu toe. Op zich hadden we 5 patiënten gepland (dit is echt het maximum), maar zonder dat we het wisten schoof de lokale staff een patiënt onder onze neus die we nog niet op consultatie gezien hadden. Helaas ontdekten we dit pas na de operatie. Dit resulteerde dus in een ganse verschuiving van onze planning. Plots hadden we 6 patiënten, waarvan enkele zeer grote tumoren waar we 2u30 voor rekenden. Na 3 operaties namen we een korte lunchpauze, het was dan ook al 14u30. Rond 19u waren we klaar met de vijfde operatie. We waren op dreef en zagen het volledig zitten om de zesde operatie nog uit te voeren. Helaas zag de lokale staff het niet zo zitten. Wanneer we vroegen om de patiënt te halen draaiden ze met hun ogen, uiteindelijk belden we met de dokter die zei dat we mochten opereren. Hier ging de verpleging en anesthesiste niet mee akkoord, ze verstopten onze operatieset, kwamen zeggen dat de patiënt verdwenen was, dat de patiënt gegeten had,... ze zochten alle redenen om het niet te laten doorgaan. Wij pushten en zochten zelf de patiënt maar dit tevergeefs, ze hadden de patiënt eten gegeven waardoor opereren niet meer veilig was. Dit was een echte klap in het gezicht aangezien we super gemotiveerd waren om nog verder te doen. We willen zoveel mogelijk mensen helpen maar botsen op veel weerstand. Het bracht bij iedereen veel frustraties teweeg. 
Ook hoorden we in de late namiddag dat 1 van de kindjes waar we voor geknokt hadden overleden was. De situatie: een gedeshydrateerd kindje waar dringend een infuus aan moest hangen maar de verpleging dit weigerde te doen. Iedereen is doodop, lichtjes gefrustreerd & hongerig. 
DUS besloten we om hier zelf proberen frietjes te maken!